AB’nin stratejik özerkliği yeni yatırım ivmesi gerektiriyor

Yazar, Amundi’nin CEO’su

Avrupa’nın stratejik özerkliği etrafındaki tartışmalar, normalde jeopolitik ve güvenlik meseleleri etrafında şekillenir ve yalnızca siyaset tarafından yönlendirilir. Bu garip, çünkü daha çok ekonomik bir zorluk ve bunda da büyük bir zorluk.

Covid-19 salgını, iklim acil durumu ve Ukrayna’daki savaş bize küreselleşmenin ve bağımlılıkların sonuçlarını hatırlatıyor. Dünyanın en açık ekonomisi olan AB, kritik malların arzında büyük engellerle karşı karşıya ve birçok sektörde kendi kendine yeterli olamamanın bedelini ödüyor. AB stratejik özerkliği için hayati önem taşıyan altı sektör öne çıkıyor: tarım, enerji, sağlık, malzeme, teknoloji ve savunma.

Son iki yıldan sonra Avrupalılar, yeşil bir enerji geçişi gibi ekonomik özerkliğin de gerekli olduğu konusunda hemfikir. Ancak üzerinde çok az anlaşma bulunan soru, on yılın sonunda oraya nasıl ulaşabiliriz?

Ekonomik gerçeklik, Avrupa özerkliğinin bu siyasi hedefinin temel taşı haline gelmedikçe ve Avrupa’da yeni bir yatırım ivmesini tetiklemedikçe, bu gerçekleşmeyecektir.

Stratejik özerklik, tecrit anlamına gelmez, ancak arzın seçici olarak yeniden tahsis edilmesi ve çeşitlendirilmesiyle dışa bağımlılığın azaltılması anlamına gelir. Küreselleşmenin faydalarını ortadan kaldırmak ekonomik olarak zararlı olacaktır, ancak Avrupa’nın bağımlılıklarının maliyetlerini hafife almak da aynı derecede dar görüşlülük olacaktır.

Yatırımcılar olarak, ekonomik dayanıklılık, yeşil bir geçiş ve sürdürülebilir yatırım arayışında ortak bir zemin vardır. Avrupa’nın düşük karbonlu bir ekonomiye geçişi, ancak tedarik zinciri kesintilerini önlemek için Avrupa’da yarı iletken üretiminin yapılmasını gerektiren mikro elektronik gibi bazı kritik sektörlere daha düşük bağımlılıklarla sağlanabilir. Gerçeğe dönüşmesi için bu, yüz milyarlarca Euro’luk sermaye harcaması, önemli hissedar sermayesi ve yatırımlardan olumlu beklenen getiriler gerektiriyor. Aynı mantık enerji, tarım, teknoloji, sağlık veya savunmaya da uygulanabilir.

Bu, oraya nasıl ve hızlı bir şekilde ulaşabileceğimiz sorusunu akla getiriyor.

İhtiyaç duyulan yatırımın ölçeği göz önüne alındığında, tek başına kamu fonları yeterli olmayacaktır. Ancak yeterli özel sermayeden yararlanılabilirse, hedef ulaşılabilir hale gelir. Bunu yapmak için, mevcut AB düzenleyici çerçevesi gelişmeli ve Avrupa stratejik ekosistemlerini desteklemek için uzun vadeli yatırımları daha iyi teşvik etmelidir.

Bu, kilit sektörlerdeki özel yatırımın teşvik yapısının temelden elden geçirilmesi anlamına geliyor. AB politikalarıyla uyumlu kamu finansmanı garantileri veya mali teşvikler, ihtiyaç duyulan büyük yatırımlar, yeni teknolojiler ve enerji geçişinden kaynaklanan endüstriyel zorluklar konusundaki belirsizliği sınırlayabilir. Bu sektörlerdeki uzun vadeli hissedarlara ek oy hakları veya vergiler hariç artırılmış temettüler verilebilir. Bu, şirketlerin yönetim kurulları üzerindeki kısa vadeli baskıyı azaltacaktır.

Günümüzün AB düzenleyici çerçevesi, kurumsal borç veya öz sermayeye kıyasla kamu borcuna yatırımı da desteklemektedir. Kurumsal ve perakende yatırımcıları Avrupa şampiyonlarını desteklemeye teşvik etmek için değiştirilmelidir.

Bankalar için sermaye gereksinimi yönergeleri ve sigorta şirketleri için ödeme gücü kuralları, yukarıda açıklanan hedeflerle daha uyumlu hale getirilebilir. Yatırım ürünleri distribütörlerinin perakende yatırımcılara yönelik Mifid düzenlemesinin karmaşıklığı ele alınmalıdır. Avrupa sermaye ve fikirlerden yoksun değil, ancak stratejik sektörlerdeki yatırım açığını kapatmak için mücadele ediyor.

Varlık yöneticileri, uzun vadeli sermaye ihtiyaçları ve tasarruflar arasındaki doğal bağlantı olarak ve aynı zamanda yatırımcıları enerji geçişine ve stratejik sektörlere yatırım yapmanın faydaları konusunda eğitmek için önemli bir role sahiptir.

Varlık yöneticileri olarak bizlerin yatırım yapılan şirketlerimizle nasıl hareket ettiğimiz de önemlidir. Oy hakları ve yönetimlerle etkileşim önemli bir eylem gücü sağlar. Bunu sağduyulu ve uzun vadeli bir zihniyetle kullanmakla yükümlüyüz. Bu, düşük karbonlu bir ekonomiye adil ve sosyal olarak kabul edilebilir bir geçişi desteklemek, teşvik etmek ve hızlandırmak için yatırım yapılan şirketlerle çalışmak anlamına gelir. Tabii ki buna petrol ve gaz gibi sektörlerdeki şirketler de dahildir, çünkü iş modellerini uyarlamak ve büyük ölçüde dönüştürmek için yatırıma ihtiyaç duyan ilk şirketler onlar. Sermayelerini, endüstriyel zekalarını ve deneyimlerini hızlı bir şekilde yenilenebilir enerjiler üretmeye yatırım yapmazlarsa, kim yapacak?

Yatırımcıların ve tasarruf sahiplerinin adil bir yeşil geçişi desteklemelerini ve Avrupa’nın stratejik özerkliğini gerçeğe dönüştürmeye aktif olarak katkıda bulunmalarını sağlamak için varlık yöneticilerinin işlerini yarıda keser. Onları tam olarak dahil etmek, bunu gerçeğe dönüştürmek için kaynakları ve ölçeği serbest bırakacaktır.